بخشی از پادکست:

ولی اکنون هر چه جلوتر می رویم همه چیز بی معنا و ناگوار شده است، همانند میوه های امروزی که هر کدام دچار یک مشکل هستند و دیگر از رنگ و شیرینی و لذیذ بودن خبری نیست. بر همین اساس همه هستی جذابیت خود را از دست داده است و به هرجا نظر شود، مشت نمونه خروار می باشد. تمام ابزار خوشی از مردم بدون استثنا گرفته شده، به طوری که حتی تصوری که ما از زندگی خوش دیگران داریم، کاملا اشتباه است و بسیاری فقط یک حصار آبروداری را دور خود کشیده اند، در حالی که از مسائل و مشکلات خانوادگی، اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی رنج می برند.
تمام مبانی کارآمد زمان که کارگشا بود، برای اهل این دوران نابود شد. اگر زلزله بیاید، همه چیز را به طور ظاهری و باطنی ویران می کند، ولی زلزله های روزگار بد آهسته و با چراغ خاموش حرکت می کنند. به طوری که انسان گاه به خود می آید و می بیند که بخشی از وجودش از بین رفته است و بخشی از زندگی اش نابود شد، دقیقا مثل همین بیماری کرونا که گفته می شود همه آن را خواهند گرفت، منتها ابتلای آنها سبک و سنگین دارد.
آن لذتی که در گردهمایی ها در ابعاد کوچک مانند خانواده و فامیل بود تا فراتر از آن در اجتماع که جنبه تفریح و تفرج داشت همانند میوه های فاسد یا بدون طعم شده و لذتی ندارند.

ادامه را در پادکست حلقه های مفقوده: قسمت سیزدهم (13) بشنوید:

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More