بخشی از پادکست:

پس ما از آن خدایی که ادیان و مذاهب نتوانستند برای ما بیاورند، در حالی که می‌دانیم که این هستی صاحبی دارد، این گیتی مالکی دارد، این دنیا فروانروایی دارد، ما از آن خدای حقیقی می خواهیم که سال جدید را برای ما متفاوت قرار بدهد.
ملت ما و سایر ملت های دنیا در سال جاری و سال قبل از آن گرفتار کرونا بودند و در کنار آن کسادی مشاغل، بیچارگی، درماندگی، ورشکستکی، بیماری های مختلف اعم از بیماری ‌های واگیر جنسی و بیماری های لاعلاج فراگیر شد، ما از آن خدا می‌خواهیم یک نوروز شسته-رُفته بدهد! گرچه خیلی بعید است، ولی می‌گویند آرزو بر جوانان عیب نیست، یا می‌گویند فرض محال محال نیست! ما فرض می‌کنیم که این آرزو اجابت بشود برای شما عزیزان، مخاطبین، یاران من و شاگردان من و تمام ایرانی‌های عزیز و تمام هموطنانی که در کل جهان پخش و منتشر هستند.
برای همه شما آرزوی رفاه، سلامتی، آسایش و آسودگی و راحتی می‌کنم…
بروجردی، نوروز ۱۴۰۰

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

همه چیز دارای حریم می‌باشد یعنی مرزبندی، چارچوب‌ها، قالب‌گیری.

حریم خانواده در نگاه یک منتظر چگونه است؟ خانواده در تکثُّر می‌شود جامعه. اجتماع متشکل است از خانه‌های بسیار، خانواده‌های فراوان و نفرات زیاد.

حریم خانواده را با عواطف و انصاف می‌باید رعایت کنیم. انسان در منزل با یک نفر که زیاد زندگی می‌کند حتی از روز اول هم که عاشق بودند کم کم در اثر فشار روزگار دلسردی، کدورت و گاه نفرت پیش می‌آید و دیگر نمی‌توانند همدیگر را تحمل کنند همان‌هایی که روز اول در ایام آشنایی مقدماتی و نامزدی دقیقه به دقیقه به هم زنگ می‌زدند، گاهی شده است که از دیدن هم بیزار و گریزان هستند.

اگر یادتان باشد در بحث عدل و انصاف داشتیم که عدل پایین‌تر از انصاف است، عدل در غیبت معنا نمی‌دهد.

اگر همهٔ ما با موقعیّت انصاف یعنی نصف کردن؛ در منزل برخورد کنیم به یقین «نه سیخ می‌سوزد نه کباب» بقول معروف.

ادامه را در قسمت بیست و سوم (23) بشنوید:

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

هیچ فکر کرده‌اید که وجودتان شمع است و روزی که به دنیا آمدید یک کبریت به فتیله این شمع زدند و روشن شده! زندگی می‌کنید نفَس می‌کشید ادامه حیات و رشد و تعالی است، همهٔ آنها به خاطر همین شمع روشن است، هر چه هم جلوتر می‌رویم از وزن شمع، حد و اندازه و قد و قواره‌اش کم می‌شود.
برای همین کسی که به پیری می‌رسد سنش کمتر از بچه‌ای است که تازه به دنیا آمده چون اين، چیزی از شمعش نمانده ولی او شمعش تازه روشن شده است.
حالا چقدر در عمرتان، در محاسبات، در تأملات و در تفکراتتان به این موضوعِ شمع بودن فکر کرده‌اید که اصلاً برای چه شمع شدید؟ یعنی خلقت اولیه خاک بود، سوزشی نبود، آتش و سوختنی و گداختنی نبود بعد شمع شدیم که چه بشود، به کجا برسیم؟ وقتی که آخر این شمع آب شدن و تمام شدن است!
Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

از پیغمبر پرسیدند ما که می‌خواهیم نظر بدهیم، رأی و شهادت بدهیم، چطوری بدهیم؟

حضرت فرمود: شهادت دادن مثل خورشید باید روشن باشد. بعد رسول ما ادامه داد و گفت:برایت محکمترش کنم؟ شهادت نده، گواهی نده، امضاء نکن، اعتراف نکن، مگر آنگونه که آفتاب برایت روشن باشد!

حالا یک سؤال:

آیا آنچه که ادیان برای پیروانشان آوردند مثل خورشید روشن بوده؟ بله؟ اگر روشن بوده پس حرف خلیفه دومِ رسول‌الله جناب آقای عمر درست است که گفت «حَسْبُنَا كِتَابُ الله‏»، گفت ما نه نیاز به تفسیر داریم، نه حدیث و نه وصیّت پیغمبر را می‌خواهیم «حَسْبُنَا كِتَابُ الله‏» برای ما بس است.

Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

ما شادیم یا ناشادیم؟ همه مردم در برابر این سوال پاسخگوی عملی هستند! شادی چیست؟ معارض شادی کدام است؟ شاد کسی است که من‌حیث‌المجموع، با همه وجود، احساس، افکار، اخلاق، اعصاب و اعمالش رضایت او را حاصل کند، ناشاد کسی است که سیستم اعصابش او را در همه موارد به کنکاش می‌کشد، شادی در این عالم طبق فاکتور نهایی و حقیقی و بدست آمده از تجارب، یک مورد مجازی و گذری و غیر واقعی است. در موقعیتی که اختیار انسان در زندگی خصوصی او در زمام تقدیرنگار است و او به میل خود می‌کشاند هر جا بخواهد می برد، چگونه انسان می تواند راضی به قضا باشد؟! ناشادی مرکزش در دل قرار دارد، و آثارش در بیرون قابل مشاهده است، ما که به قضا و قدرمان معترضیم، اگر خندان هم باشیم به خودمان خندیدیم.
Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

عید فطر از اعیاد دینی است که برای آن خواص زیادی گفته اند، اما ما چیزی ندیدیم! از جمله خواص آن این است که روزه داران به هر مقدار که می‌توانند، به نیازمندان زکات فطریه بدهند. ولی با توجه به معایناتی که در سطح دریافتی‌های عمومی می‌شود، حق به حق دار نمی‌رسد، یعنی همه‌ این کمک ها در یک مسیر خاص قرار می‌گیرد و به جهات معین می‌رود.

Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

استثمارگران یک سابقه بدی در تاریخ داشتند، هم در دیانت و هم در سیاست.
در دیانت، استثمارِ دینی پدر مردم را درآورد، نمونه آن بنی‌امیه، بنی‌عباس و امپراتوری عثمانی؛ همین گروه هایی که هستند و اینها را به عنوان اسلام، تغذیه و تربیت می‌کنند به نفع خودشان، یعنی در جهت انهدام بشریت.

سابقهٔ استثمارِ حکومتی، خیلی زیاد است. هرگز سرزمینِ کره زمین رویِ خوشی از حکام ندیده است. همه وعده‌هایشان تو خالی و تمامی برنامه‌هایشان در جهت مصادرهٔ اموال ملی و بدست آوردن ثروت میهنی بوده؛
Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

آینده را چگونه می بینید؟
ما در بعد دیانت و سیاست آینده را هیچ و پوچ دیدیم، با مستندات قرآنی، روایی، عقلی و تجربی. با توجه به ورود به مراحل خطرناک که زندگی را تهدید جدی کرده است، الان شما آینده را چگونه می‌بینید؟ آیا می‌شود به فردا و فردای این روزگار خوش بین بود؟ آیا می‌شود به اصلاح امور امید داشت؟ مثلا حکومت‌ها چه چیزی را می خواهند اصلاح کنند؟…

موضوع این قسمت: آینده را چگونه می بینید؟
اگر این برنامه رو دوست داشتید به دوستانتون معرفی کنید و نظرات خودتون رو برای ما بفرستید.
از هر جایی که پادکست رو میشنوید، میتونید با ما تماس بگیرید و راجع به برنامه نظر بدید.

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

بخشی از پادکست:

عفو و بخشش مهم تر از پول لای قرآن گذاشتن و بازکردن و تبرکی دادن است، مثلاً بزرگ فامیل به کوچک ها پول بدهد و چیز میز از بازار بخرند و کادو کنند بدهند و … اینها خوب است ولی عفو خیلی جهان شمول است.
عفو مرحله اش از خود آدم شروع می شود تا دیگری، وقتی که به تو می گویند: «ولش کن» یعنی عفو کن، رهاش کن، حرص نخور، جوش نزن، حساس نباش اینها همه عفو است، ببین ازخودت شروع می شود!
عفو خیلی مرحله اش بالاست، «قل العفو» عفو کنید، از خودت شروع می کنی، بعد به هم خونه‌ایت، هم اتاقیت، کسی که با آن زیر یک سقف زندگی می کنید. زن و شوهری، پدر و مادری، برادر و خواهری. عفو کردن یعنی اینکه خطا دیدی، نادیده بگیر. این از آن پول قلمبه که بابت عیدی سال نو به او می دهی بالاتر است. چون آن پول هنگفتی که می دهی، خرج می شود، بعد هم یادشان می رود، بعد هم تو می گویی: «بشکند دستم که نمک ندارد» ولی عفو کردن، دقیقه به دقیقه است، ثانیه به ثانیه است…

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More

من آرزو می کنم که عید نوروز برای همه وابستگان به این روز در همه نقاط کشور و جهان روز شادی دائمی باشد. حال اگر فقط امروز را شاد باشیم و تمام شود، آیا این شادی محسوب می شود؟

نوروز سرآغاز یک سال است، اگر انسان مثلا یک روز به مسافرت رود یا یک هفته لذت ببرد و سپس کل ماه های این سال در فلاکت و نداری و بیچارگی باشد، این هرگز شادی نیست.

Read More

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: Apple Podcasts | RSS | More